Kanabinoidy odgrywają kluczową rolę w regulacji niezliczonych procesów zachodzących w organizmie człowieka. W prawie wszystkich tkankach ciała znajdują się receptory kanabinoidowe, do których mogą dokować kanabinoidy wytwarzane przez organizm. W ten sposób reguluje się wiele funkcji organizmu.
Kannabinoidy są w szczególności jednym z najważniejszych regulatorów w procesach wewnątrzkomórkowych i immunologicznych. Ale kanabinoidy również kontrolują, między innymi, ciśnienie w ścianach naczyń. Podczas gdy niektóre kannabinoidy, takie jak anandamid, są już od dawna znane i dość dokładnie zbadane, to istnieje także wiele innych kanabinoidów, których dokładne działanie zaczynamy dopiero odkrywać i rozumieć.
Eter Noladynowy Jako Regulator Ciśnienia
Jednym z jeszcze w dużej mierze niezbadanych kannabinoidów jest eter noladynowy. Jego dokładna nazwa chemiczna to eter 2-arachidonylowy. Jest to związek glicerynowy odkryty po raz pierwszy w 2001 roku na Uniwersytecie Hebrajskim przez Lumíra Hanuša i jego współpracowników. Badania nad kannabinoidami prowadzono już na Uniwersytecie Hebrajskim w latach 80. Między innymi pochodzi z niego legendarny syntetyczny kannabinoid HU-210. Eter noladynowy jest kannabinoidem, który działa zarówno na receptory CB1, jak i CB2.
Jego powinowactwo do receptora CB1 jest podobne do powinowactwa THC przy wartości Ki równej 21. Jego siła przy receptorze CB2 jest znacznie mniejsza i ma tam wartość Ki 480. Nie ma jeszcze badań nad tym bardzo egzotycznym kannabinoidem. Do tej pory wiadomo, że bierze udział w kontroli ciśnienia wewnątrzgałkowego. Uważa się również, że bierze udział w przekazywaniu bólu, ponieważ, podobnie jak inne endokannabinoidy, oprócz receptorów kannabinoidowych, działa również na receptory TRPV1.
2-Arachidonyloglicerol (2-AG) Ma Działanie Podobne Do THC
Ten kannabinoid jest również związkiem glicerynowym odkrytym w 1995 roku na Uniwersytecie Hebrajskim podczas badań pod kierunkiem Raphaela Mechoulama. 2-AG jest wytwarzany we wszystkich tkankach ciała w wyniku reakcji kwasu arachidonowego i glicerolu. Szczególną cechą 2-AG jest to, że ten kannabinoid, o prawie identycznej sile działania jak THC, działa zarówno na receptory CB1, jak i CB2. Dlatego też jego profil farmakologiczny jest bardzo podobny do tego THC.
Organizm wydziela 2-AG, aby złagodzić objawy, które bardzo przypominają obszary zastosowania marihuany medycznej. 2-AG odgrywa bowiem kluczową rolę w regulacji apetytu, odczuwania bólu, a także wielu procesów immunologicznych i zapalnych. Podobnie jak THC, ma również daleko idące skutki w mózgu i ośrodkowym układzie nerwowym.
Na przykład, kanadyjskie badanie wykazało, że 2-AG jest wydalany z organizmu w celu zahamowania napadu padaczkowego. Od dawna wiadomo przecież, że marihuana jest bardzo skutecznym lekarstwem na padaczkę.
Możliwe Dalsze Receptory Kanabinoidowe
Naukowcy przypuszczają, że istnieją inne substancje pochodzenia ludzkiego, które działają na receptory kannabinoidowe, a ich funkcja nie jest jeszcze znana. Chociaż istnieją już prace badawcze z 2008 roku, w których wspomniano o receptorze GPR55, jego funkcja nie jest jeszcze w pełni zrozumiana. Receptor ten jest również określany jako potencjalny receptor CB3. Uważa się, że znane dotychczas kannabinoidy znajdujące się w organizmie wywołują podobną aktywację szlaków sygnałowych w tym receptorze, jak w przypadku lepiej znanych receptorów CB1 i CB2. Są to tak zwane kanały wapniowe.
Mówiąc najprościej, są to strumienie jonów wapnia, które służą do przekazywania informacji. Zgodnie z aktualnym stanem wiedzy, w organizmie może znajdować się nawet 200 innych substancji, co najmniej podobnych do kannabinoidów. Jedną z substancji o znanym działaniu na receptor GPR jest oleoiloetanoloamid. Chemicznie jest to analog lepiej znanego endokannabinoidu anandamidu.
Oleoiloetanoloamid może w przyszłości zyskać na znaczeniu w dziedzinie medycyny, ponieważ wydaje się odgrywać kluczową rolę w regulacji apetytu zarówno u ludzi, jak i u zwierząt. Oleoiloetanoloamid jest wytwarzany w komórkach jelitowych i uwalniany przy spożyciu wystarczającej ilości tłuszczów, co powoduje uczucie sytości. Uważa się, że oleoiloetanoloamid może być skuteczny w terapii przeciwko otyłości, a także innym zaburzeniom metabolizmu tłuszczów, które są szeroko rozpowszechnione w dzisiejszej cywilizacji.
